Daar ben ik weer. Ik ben aan het broeden geweest over 2027 en dat ging eigenlijk hand in hand met het broeden over de bewerking/update van de reader met de titel Zinweging die ik gebruik bij mijn leergangen in de retorica. Hij is bijna zover dat ik ‘m op m’n site kan zetten, waar je ‘m gratis kunt downloaden. De huidige versie is nog uit 2015.
Waar het in deze laatste bewerking om draait is de ontwikkeling van een filosofie/interpretatiemodel dat rekening houdt met en behulpzaam kan zijn bij de nieuwe tijd die op dit moment aan het ontstaan is. Ik heb het model de naam ‘coherente hartsverbinding’ genoemd en is in de interactie met mijn cursisten de laatste vijf jaar gaandeweg ontstaan. De hele tekst moest daar wel op aangepast worden.
Voor deze brief is vooral het onderscheid dat Buber maakt tussen de Es-wereld en de Du-wereld van belang en het feit dat het Ich van beide werelden deel uitmaakt
Dat ik het nu aan de tekst heb toegevoegd is eigenlijk de vrucht van mijn eigen verwerking tijdens de afgelopen maanden van wat er allemaal gebeurt in de coronatijd. En de invloed die ik heb ondergaan van het boekje Ich und Du van Martin Buber is daarbij best wel belangrijk gebleken. Niet dat ik je snel dit boek zou aanraden als de boeken in mijn vorige brief, het is namelijk een heel verdicht geschreven en ingewikkeld boek. Maar toch is het voor mij wel een belangrijk boek, waarmee ik in 2017 een leergang Retorica 3 ben begonnen. Ik stuur de lezing die ik toen gehouden heb in een aparte bijlage mee.
Martin Buber, Es-Du-Ich
Voor deze brief is vooral het onderscheid dat Buber maakt tussen de Es-wereld en de Du-wereld van belang en het feit dat het Ich van beide werelden deel uitmaakt. De Es-wereld is de werkelijkheid van de gesloten systemen waar een samenleving nu eenmaal uit bestaat. En dan gaat het om economische, politieke, religieuze systemen, waarin we alles proberen te organiseren en te controleren, een bloedeloze goed (of minder goed) geoliede machine die loopt als een trein en waaraan alles dienstbaar wordt gemaakt.
De Du-wereld is de veel meer omvattende werkelijkheid van de relaties, intimiteit, liefde, kunst, compassie, sympathie, geloof en vertrouwen, enzovoorts, die het leven mooi maakt en de moeite waard. Het Ich van Buber behoort tot beide werkelijkheden en in dit kader is het ‘levenskunst’ om tussen deze twee werkelijkheden een soort van balans of harmonie te scheppen. Zonder de Es-wereld kan een mens niet leven, zegt Buber, maar wie alleen in de Es-wereld leeft is niet menselijk meer. Dat heeft voor mij alles te maken met coherente hartsverbinding en zo kijk ik ook naar de komende zeven jaar.
Coherente hartsverbinding
In dit eigentijdse interpretatiemodel probeer ik Bubers Du- en Es-werelden met elkaar te verbinden in een zich zelfbewust ontwikkelend Ich. Dat gebeurt al in de psychologie waarvoor ik de chakrapsychologie gebruik, maar ook in de hermeneutiek – de interpretatieleer – modellen van zeg maar Renaissance tot eind 20ste eeuw en in de retoriek, de leer van de welsprekendheid.
Als je deze drie aspecten met elkaar verbindt in plaats van ze als gesloten systemen te behandelen, dan stijg je al snel uit boven de retoriek als holle frasen, woorden zonder daden en kom je in de retorica terecht, waar het niet meer gaat om zekerheid, noodzaak, continuïteit en veiligheid (Es-wereld), maar om universeel stromende liefdevolle energie, levenskunst en (zelf)onderzoek (Du-wereld in de Es-wereld). Dat is dan ook precies de reden dat ik de kwantumfysica en de chaos logica ook een plek geef in mijn interpretatiemodel, en ook de subtielere energieën uit andere dimensies dan waar wij als mens ons normaliter bewust van zijn. De zachte krachten van de universele Du-wereld (waar ook ‘God’ ergens is) gaan in de harde systemen van de Es-wereld een woordje meespreken.
Hoe meer je tegen iets strijdt, hoe meer de systemen zich sluiten en botsen
2027
In een gesprek dat ik met iemand had ging het om de vraag: ‘Gaan we voor revolutie of voor evolutie na corona?’ Ik ga zelf voor de evolutie en niet voor de revolutie. Revolutie staat voor mij – hoe raar dat misschien ook klinkt – voor de hang naar het oude vertrouwde. Want hoe meer je tegen iets strijdt, hoe meer de systemen zich sluiten en botsen, hoe meer je waar je tegen strijdt in jezelf naar binnen haalt, precies omdat het resoneert met iets in jezelf dat je herkent. Het oude – bijvoorbeeld het verlangen naar macht, geld, zekerheid of oude trauma’s - wordt zo bevestigd zonder dat het wordt opgelost of geheeld door iets heel nieuws. Ik bedoel, zoveel broederschap, gelijkheid en vrijheid heeft de Franse Revolutie niet opgeleverd, meer dan 90% van de Fransen vertrouwt de buren niet. En zoveel vertrouwen in het integere verantwoordelijkheidsbesef van de individuele mens is er in de huidige coronatijd ook niet echt ontstaan.
De systemen van onze Es-wereld hebben meer de neiging om zich in zichzelf en in het oude vertrouwde op te sluiten, dan zich voor iets nieuws te openen. Misschien deels terecht, want er is echt wel nog steeds een sluimerend coronaprobleem, maar de vraag is of je dat met allerlei lockdowns oplost. Mijn ervaring met zich sluitende en botsende systemen is, dat ze ook de liefdevolle energie van de Du-wereld steeds meer buitensluiten en wat je dan over houdt is een bloedeloos, mechanisch, robotachtig systeem, niet menselijk meer.
Het andere uiterste - dat in wezen op hetzelfde neerkomt - is helemaal voor de Du-wereld te gaan, maar dan kom je in een soort zweverige spiritualiteit terecht zonder echte stevige grond onder de voeten. In beide gevallen is de zekerheid ver te zoeken, wordt het ideaal van verbindende liefdevolle energie met voeten getreden en is veiligheid helemaal niet meer aan de orde.
Gaat ons dat allemaal lukken in de komende zeven jaar? Ik heb goede hoop
Daarom ga ik liever voor een geleidelijke evolutie naar een harmonieus samengaan van de Es- en Du-werelden, waarin we niet meer gaan voor de zekerheid van kennis en macht maar voor de liefdevolle, coherente hartsverbinding van mannelijk-vrouwelijk, wij-zij, blank-zwart, arm-rijk, materie-geest denken-geloven, enzovoort en zo verder. Zo kan er weer liefdevolle energie gaan stromen door alle systemen heen, die zich daardoor voor elkaar gaan openen, zich door elkaar laten verrijken en nieuwe oplossingen gaan bedenken.
Gaat ons dat allemaal lukken in de komende zeven jaar? Ik heb goede hoop. En die hoop baseer ik op het feit dat het individuele, persoonlijke bewustzijn van de wenselijkheid van zo’n soort evolutie steeds sterker wordt. Zeker de strijd wordt steeds heftiger op mondiaal, nationaal, regionaal en ook persoonlijk niveau, omdat de zekerheid en de veiligheid steeds meer in het geding komen.
De Es-wereld is per definitie beperkt tot onze tijd-ruimte dimensies, voelt zich bedreigd en wringt zich in allerlei bochten om te consolideren en te garanderen. Maar de Du-energie is krachtiger, omdat ze als universele energie op het persoonlijke niveau begint en dan door alle stevige muren van de gesloten systemen heen schiet, onbewuste trauma’s in de diepste, donkerste krochten van de menselijke ziel heelt, de gesloten systemen opent en leefbaar, prachtig maakt.
Het experiment ‘aarde’ gaat lukken, denk ik, toch wel!
Du in Es dus waar het zelfbewuste Ich goed gedijt en nieuwe werkelijkheid gaat scheppen. En ik heb voldoende vertrouwen in de mensheid, de aarde, de kosmos en de spirituele krachten in en om haar heen, om te geloven dat hier in 2027 al aardig veel van is te merken, hoewel dat niet zonder slag of stoot zal gaan. Het experiment ‘aarde’ gaat lukken, denk ik, toch wel!
Dit is zo ongeveer wat mijn gebroed van de laatste maanden heeft opgeleverd. En jij, wat denk jij over 2027? Gaan we het redden met elkaar, of zie jij een somberder scenario voor je? Oh ja, en ons pupje heet Femke. Ja, ze is vernoemd, niet naar jullie (best wel sympathieke) burgemeester hoor, maar naar onze platbodem die we dit voorjaar hebben verkocht.
Succes met jouw broedsels!
Met een warme groet,
Jan
